Wordfeud dus, voor tussendoor

Opeens was er Wordfeud. En ook opeens leek bijna iedereen om mij heen het te spelen.

Even een korte uitleg (voor zover het nog nodig is): Wordfeud is een digitale vorm van Scrabble. Je speelt het op je smartphone of iets als een iPad. Op internet dus. Inmiddels heeft Wordfeud bijna net zoveel tegen- als (fanatieke) voorstanders. De tegenstanders gebruiken argumenten als “asociaal”, “het-echte-spel-is-en-blijft-leuker” en “verslaving”, maar daar zet ik dan weer: “sms’en-in-gezelschap-is-ook-asociaal”, “waarom-zou-je-kiezen?” en “oh?” tegenover.
(Wordfeud was bovendien kanshebber om woord van het jaar 2011 te worden; het heeft het afgelegd tegen "weigerambtenaar". Ik bedoel maar... Noemde er iemand Wordfeud asociaal?)

Om een bekende reden, ja, ja, mijn mateloosheid, heb ik wat om de app heen gedraaid. Met heel veel moeite want ik ben dol op Scrabble. Ik win graag en gelukkig ook vaak, en ik wil daarbij mooie woorden leggen. Mooie, zo lang mogelijke woorden, met uiteraard zoveel mogelijk punten. Het feit dat ik daar af en toe (af en toe-hoe!) wat ruim de tijd voor neem, maakt me niet geliefd bij mijn medespelers. Dat geven zij tenminste als argument om niet meer met mij te willen spelen, persoonlijk verdenk ik hen ervan slechte verliezers te zijn. Ik bedoel maar, het was echt niet èlke keer mijn schuld dat die zandloper telkens omviel. Kom op, zeg!

Hoe dan ook... Ik heb het draaien niet erg lang volgehouden en sinds een poosje wordfeud ik op mijn iPhone. In het begin nog tegen vrienden en collega's maar al snel ook tegen door het spel uitgezochte willekeurige, en dus onbekende, spelers. Een paar van die onbekende tegenspelers en ik zijn aan elkaar blijven hangen; we bleken aan elkaar gewaagd wat betreft fraaie woorden, goed gevonden plekken en hoge scores. We begonnen wat opmerkingen over en weer uit te wisselen via het chatvenster, er volgden wat grapjes en inmiddels heb ik het gevoel tegen een stel huisvrienden te spelen. Nou ja, misschien is huisvrienden wat overdreven, maar het zijn beslist geen onbekenden meer en ik “spreek” ze bijna elke dag wel even.

We chatten tijdens het spelen over onze woorden, over onze verliezen en winsten, over ons werk en andere dingetjes-van-de-dag. We huilen bij elkaar uit als we wéér van die ene sterke speler-wiens-naam-wij-daarom-niet-meer-willen-noemen verliezen en moedigen elkaar aan als één van ons op winst staat bij diezelfde persoon. We drinken niet gelijktijdig hetzelfde uit dezelfde koelkast en we hebben elkaar nog nooit ontmoet, maar verder is het net alsof we bij elkaar aan tafel zitten. Alsof we heel gezellig en heel regelmatig samen een potje Scrabble spelen. Gewoon bij elkaar thuis. Maar dan zónder per-ongeluk-omvallende-zandloper.

Wordfeud dus. Lekker woordjes leggen tussen de bedrijven door. Ja echt, tússen de vele andere bedrijven door.
Tussendoor: 16 punten. Enkele woordwaarde.