dinsdag 20 maart 2012

Over Brugge

Weet je...

Ik kan zóveel over ons weekend in Brugge vertellen.


Over hoe prachtig die stad is. Over hoe relaxed we er rondgelopen hebben. Over hoe we om de paar stappen stopten om ons te vergapen aan al het moois, en hoe we achter elk poortje, na elke brug en hoek, telkens weer iets nòg mooiers ontdekten.



Ik kan vertellen dat Brugge mij aan een vriendelijke, oude dame deed denken. Een vriendelijke, oude dame, die ons ontving met open armen en die ons meteen inpakte. We logeerden in een heel bijzonder hotel midden in de stad: vier bij elkaar gevoegde herenhuizen uit de zeventiende eeuw, gelegen aan de Spiegelrei. Een subtiel stijlvolle combinatie van de sfeer van “toen” en de luxe van “nu”. De toon voor de rest van het weekend was daarmee meteen gezet.


Ik kan vertellen over de prachtige geveltjes en gezellige, middeleeuwse straatjes waar doorheen het ook zonder doel leuk lopen is. Over het geklik-klak van de paardenhoeven als er weer een koetsje over de kasseien voorbij komt, de uitnodigende poortjes, de pittoreske bruggetjes over de reien…


Over hoe de wandelingen alle spinsels uit onze hoofden waaiden, zoals een vriendelijke, oude dame voor je zorgt als je niet helemaal lekker bent. “Het komt wel goed. Het is al goed. Geniet maar...”


Over hoe heerlijk we er gegeten hebben. Op zaterdagavond kozen we een restaurantje vlak bij ons hotel. Van buiten zag het er als een bruin cafeetje uit maar binnen waren de tafels stijlvol gedekt; gesteven tafelkleden, zilveren bestek, glanzende wijnglazen en.... kleine kaartjes die aangaven dat alles gereserveerd was. Maar toen...
“Neemt u hier maar plaats, deze mensen komen wat later,” zei de eigenaresse en hing daarna meteen een bordje bij de deur met “Volzet” erop. Vriendelijke, oude dame Brugge had weer eens goed voor ons gezorgd.


Ik kan vertellen over het chocolademuseum, de Choco Story, de rondvaart door de reien, de serene rust op het Begijnhof waar het vol stond met narcissen, de grappige straatnamen, de vele kantwinkels en chocolaterieën, de geur van warme wafels en die van de friet.

Over de marktjes, de vele, gezellige terrasjes (verwarmd!), de sierlijke zwanen en de bonbons die we er natuurlijk gekocht hebben. Vanwege het lekkere gezonde, alleen die met fruitvulling. Op die met mojito na, maar dat was omdat ik het zo apart vond: een bonbon met cocktailvulling. En munt is toch ook gezond? Ik kan nog niet vertellen hoe alles smaakte want we gaan er spaarzaam van genieten. Dat is het plan tenminste...


Ik kan ook vertellen dat we er beslist terug zullen komen. Om weer andere dingen te ontdekken en de oude terug te zien. Om dan de musea en kerken van bìnnen te bekijken in plaats van alleen buiten omdat we nou al zo vol ver- en bewondering zaten.


Maar ik kan ook gewoon wat foto’s laten zien.

2 opmerkingen:

Piet P. zei

We hebben destijds ook zo genoten in die kleine, grootse stad. Wat een geluk dat er vroeger zo'n grote armoede was en er daarom niets 'opgeknapt' (lees: gesloopt) kon worden. Elk nadeel heb se voordeel, in dit geval is die armoede wel geweldig goed uitgepakt!

Offtopic: heb je de pluizende bloem zelf gefotografeerd?

Sylvie zei

En wat een mooi iets, hè, die werelderfgoedlijst!
Nee, die bloem heb ik niet zelf gefotografeerd helaas. Zodra ik het talent, de tijd en het geduld heb om zoiets voor elkaar te krijgen, dan... dan... *zucht*

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...