Onlangs kwam ik weer eens een leuk berichtje over vogels tegen. Ik vertel weinig nieuws als ik zeg dat vogels tot mijn meest favoriete dieren behoren maar mijn kennis over hun is tot mijn spijt zachtgezegd niet zo groot. Mijn aandacht was daarom meteen gepakt, helemaal toen ik al bij de eerste zin van het artikel begreep dat het ging over hun gezang en de manier waarop zij proberen te voorkomen dat er valse noten uit hun keeltjes klinken.
Elk vogelfeitje is altijd welkom bij mij en van hun methode om zo zuiver mogelijk te zingen zou ik, met mijn grote wens om op z'n minst wijs te kunnen houden, misschien wel wat kunnen leren. (Never not learning en een mens mag blijven hopen.)
Voor vogels is het heel belangrijk dat hun gezang zo mooi mogelijk klinkt. Met gewoon wat hard en desnoods vals krijsen kunnen ze concurrenten en vijanden wel op afstand houden maar voor het aantrekken van een partner kan het niet zuiver genoeg zijn. (Gelukkig, zeker voor mij, tellen er bij mensen ook andere kwaliteiten mee.)
Omdat oefening ook bij vogeltjes kunst baart, trainen zij dagelijks hun stembanden. Niet alleen jonge vogels overigens, ook oudere moeten hun skills zo bijhouden. Alles ten behoeve van de zangkwaliteit en vooral die van de voortplanting.
Plat gezegd: wat wij als onschuldig gefluit en gekwetter beschouwen is dus eigenlijk de vogelversie van flirten, daten en het versieren van een geschikte nestpartner. (En dat 's ochtends vroeg onder je slaapkamerraam, ja.)
Toen ik dit alles las, kwam mijn fantasie meteen in actie. Er verschenen beelden van ma en pa merel die op de rand van het nest streng aan hun kroost vragen of zij hun toonladders wel geoefend hadden, van een duif die maar geen duivin om mee te tortelen kan vinden en daarom op zangbijles gaat en van lijsters die zo mooi kunnen zingen dat zij aan elke veer een partner kunnen krijgen. Ik begon me af te vragen hoe mussen hun liedjes zouden doornemen: in koorverband of toch als solist? (En ook of het woord "zangzaad" echt maar één betekenis heeft...)
Het was voor mij een leerzaam artikel. Het komt kennelijk zelfs de beste zangvogel niet zomaar aanwaaien. Ik had geen idee van die zangoefeningen, ik had altijd aangenomen dat mooi kunnen fluiten en zingen voor vogels een aangeboren iets was.
Dat dat laatste voor mensen anders is, dat wist ik dan weer wel. Helaas en maar al te goed zelfs.
Misschien moet ik toch maar eens wat met toonladders en zo doen.
Zodra de buren aan beide kanten met vakantie zijn.
Een lieve partner heb ik gelukkig al 😉
Disclaimer: Mocht er iemand zijn die in deze post een vergelijking met welke deelnemer(s) dan ook aan het songfestival denkt te zien, dan snap ik niet hoe die persoon daarbij komt. Dat dit stukje in de week van dat liedjesspektakel geschreven is berust op louter toeval.
Echt waar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten