Midden in het centrum van Harderwijk staat misschien wel het grappigste museum van Nederland. Het is in ieder geval het enige (geregistreerde) museum van een nog levende kunstenaar, wat op zich natuurlijk al heel bijzonder* is.
Ik heb het over het Marius van Dokkum Museum en als ik dit jaar één tip mag geven, ook aan niet-museumliefhebbers, dan is het: doe jezelf letterlijk een lol en ga naar dit museum.
(*Heel bijzonder, want ten eerste is Nijntje zelf geen kunstenaar en ten tweede leeft Nijntje alleen echt voor vierjarigen en jonger. Dus nee, het Nijntje Museum telt niet mee.)
“Marius wie?” denk je nu wellicht. Als je zijn naam niet kent, of, zo een, twee, drie, niet hérkent, dan ken je vast zijn schilderijen wel. Misschien niet zozeer zijn stillevens en portretten maar dan toch wel de humoristische, die met alledaagse, zeer herkenbare situaties. Veel daarvan zijn ook op wenskaarten en legpuzzels afgebeeld. Zoals van dat oudere stel dat een computer probeert te doorgronden of waarvan de man wat klunzig aan het schilderen is, van die vrouw op de fiets, van de buren die op het randje van een stevige ruzie staan. Met veel gevoel voor detail en minstens zoveel humor schildert Marius van Dokkum verhalen over mensen die je zomaar zou kunnen tegenkomen of die je zelfs bent, eh, kent.
Leuk weetje over het schilderij met de burenruzie-in-wording, de titel is heel toepasselijk “De druppel”, is dat het doek, nóg toepasselijker, onthuld is door mr. Frank Visser oftewel de Rijdende Rechter.
Meer leuke weetjes over zijn schilderijen zijn te horen via de audiotour, ingesproken door Marius van Dokkum zelf. Zo vertelt hij onder andere hoe Rembrandts Nachtwacht en de hedendaagse aandacht voor mobieltjes hem inspireerden tot het maken van “Beste reizigers”. Het is een groot en prachtig, ter plekke geschilderd, doek geworden.
Van Dokkum is hier en daar maatschappijkritisch maar nooit cynisch; hij wil zijn publiek een (lach-)spiegel voorhouden zonder iets of iemand belachelijk te maken. Zijn "hoofdpersonen" zijn vaak elkaars tegenpolen maar wie de sympathiekste is en wie de "bad guy", kan op het eerste gezicht dan wel duidelijk zijn maar als je beter kijkt en er nog eens over nadenkt...
Sinds ik vorige week in zijn museum geweest ben, zie ik overal Marius van Dokkum-figuren en situaties. Zoals toen ik laatst een stel van middelbare leeftijd samen op een brommer zag. Ze droegen identieke helmen en door hun weldoorvoede lichamen leek hun brommer een brommertje. Zijn wapperende shirt en haar gebloemde broek maakten het Marius van Dokkum-effect helemaal compleet.
Een paar dagen geleden stapte ik, vanwege de warmte al zeer bijtijds, voor mijn zondagloop de deur uit. Terwijl ik aan het inlopen was, kwam een man mij langzaam fietsend tegemoet.
“Zo, u bent er al vroeg bij!” riep hij opgewekt.
“U toch ook,” gaf ik een complimentje terug.
“Ha! Ik ga net pas naar huis!”
Toen pas zag ik dat de man er niet zo fris en fruitig uitzag als je zou mogen verwachten om kwart voor zeven uur ’s ochtends. En dat hij niet zo zadelvast op zijn fiets zat.
Ik vond deze ontmoeting met die verrassende draai wel grappig maar tijdens het vertellen erover bleek het toch een je-had-erbij-moeten-zijn-anekdote. Marius van Dokkum had er vast een leuk schilderij en dus een leuker verhaaltje van kunnen maken.
Dan had hij misschien de man met een slordig baardje scheef hangend op zijn fiets geschilderd en mij bij wijze van grote tegenstelling uitgeslapener maar ook (en helaas wat minder waarheidsgetrouw) extra fit en tanig afgebeeld. Om het leeftijdsverschil te benadrukken had de man een afbeelding van een rockband op zijn shirt gehad en waren mijn haren (nog) grijzer dan ze al zijn.
De titel? Ik stel mij iets als “Morgenstond” of “Ook goeiemorgen!” voor.
Dat zou wat zijn: ik, of iemand een beetje als ik, op een schilderij van Marius van Dokkum.
Ik zou van trots naast mijn (sport-)schoenen lopen en direct de legpuzzel kopen.
Maar goed: het Marius van Dokkum Museum in Harderwijk dus. Net als Harderwijk zelf met al die leuke straatjes, panden en terrasjes echt zeer de moeite waard!
Ik waarschuw je wel bij voorbaat: je blijft nog dagen net als ik en veel meer Marius van Dokkum Museumbezoekers allerlei heel typische en hilarische figuren en situaties zien 😉
Geen opmerkingen:
Een reactie posten