Sinds afgelopen week, sinds de start van de cursus voor zo’n 16 collega’s, zijn er evenzoveel weblogs geboren. De meeste cursisten hadden er gelukkig niet zoveel moeite mee, maar in enkele gevallen was het een zware bevalling. En toen moest er ook nog een naam bedacht worden. (Puntje, puntje... nieuws scoorde overigens bijzonder hoog.)
Sommigen gingen meteen aan de slag, anderen keken eerst bij die “sommigen”, een paar zochten elkaar op om hun (faal-)angst te delen en een paar konden met de beste wil van de wereld niet meer op het wachtwoord van hun gmail-account komen.
Uiteindelijk is het natuurlijk goed gekomen en konden de eerste 3 “dingen” weggestreept worden. “Op naar de resterende 20…” zuchtte de één opgelucht, dacht de ander moedeloos.
Samen met 2 andere collega-coaches stond ik erbij, hielp ik een handje (soms een paar handen) en vond ik het vooral erg boeiend om te zien hoe verschillend mijn collega’s reageerden op deze manier van leren. Geen boek met theorie. Gewoon beginnen, zelf uitzoeken, ontdekken en uitproberen.
O ja, en natuurlijk “huiswerk” insturen via een weblog. Een openbaar weblog…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten