Ameland, eiland met maar 4 dorpen, een vuurtoren en een paardenreddingsboot. Waar je zonder veel inspanning op een hete zomerse dag een rustig plekje op het strand kunt vinden en waar je een winkelier kan treffen die zelfs in het toeristenseizoen een briefje op de deur plakt met “Alleen op afspraak geopend”.
Sinds een aantal jaren is een week Ameland-in-de-zomer een goede, vaste gewoonte geworden. Heerlijk fietsen in de duinen, wandelen over het strand en natuurlijk lezen, lezen, lezen. Heerlijk bijkomen en uitwaaien in een overzichtelijke en inmiddels vertrouwde omgeving. Ik kom dan ook altijd fris en vol goede moed van mijn zomervakantie terug. Met allerlei nieuwe plannen, leuke ideeën en wat een ander goede voornemens zou noemen, maar ik niet omdat ik dat een vervelend woord vind (vraag me niet waarom). Net als vroeger aan het begin van een nieuw schooljaar met een nieuwe agenda.
Een heel fijn en vrolijk gevoel! Maar ook een gevoel dat kan wegebben voor ik er erg in heb. Vroeger begon dat wegebben na de eerste onvoldoende, tegenwoordig ergens na de eerste werkweek. Inmiddels heb ik er net zoveel werkweken opzitten als ik vakantie heb gehad en Ameland lijkt steeds verder weg.
Dit betekent hoog tijd om pas op de plaats te maken. Om meer sportuurtjes in mijn agenda en meer boektitels dan klussen op mijn to-dolijst te zetten. Dit betekent nog wat langer nadenken of ik iets ècht wel wil doen. En hoog tijd om wat vrije dagen te plannen.
Ik wil dat Amelandgevoel terug!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten