Griep anno 2009

Soms, als ik het iets te lang ongewoon druk heb gehad, geen tijd en/of dagen heb om verlof op te nemen en dan ook nog fijne boeken zie langskomen, denk ik heel stiekem “kreeg ik maar even een onschuldig griepje”. Ik zeg dit overigens nooit hardop en ik wens het ook niet echt. Over ziektes mag je niet te licht denken en als wensen al uitkomen dan pakt het toch altijd anders uit dan je had gehoopt. Ik weet het. Maar ik heb nu eenmaal fijne herinneringen aan ziekzijn toen ik nog een kind was. Ik zie mezelf dan weer op de bank liggen, met een extra zacht kussen, een behaaglijke plaid en natuurlijk die stapel oude Tina’s. Tussen het lezen door doezelde ik dan weg met op de achtergrond het geluid van mijn moeder die aan het stofzuigen was of van de wasmachine die draaide. Op de tafel naast mij stond altijd wat warms of juist wat kouds te drinken en ’s avonds mocht ik kiezen wat ik wilde eten.

Natuurlijk zijn dit herinneringen met ronde hoekjes. De scherpe kantjes van koortsdromen, niet kunnen slikken en bonkende hoofdpijn zijn er met de jaren afgeslepen. Die scherpe kantjes herinner ik me nu wel. Ik lig ziek in bed. Zonder Tina’s, zonder gezellige huishoudelijke achtergrondgeluiden en als ik wat wil drinken moet ik het (overdag tenminste) zelf halen. Mijn hoofd doet zeer, evenals mijn oren en keel, en ik heb het te warm, dan weer te koud.  Ik zou wel willen lezen, maar ik heb geen puf om een boek vast te houden. Als ik een luisterboek opzet, val ik in slaap en moet ik daarna weer eindeloos zoeken naar het juiste hoofdstuk. Het enige wat de stapel Tina’s kan vervangen is mijn MacBook. Om precies te zijn: YouTube op mijn MacBook, YouTube met afleveringen van The Golden Girls. Waarom nou uitgerekend deze serie? Jaren heb ik er niet aan gedacht, maar onlangs begon collega Nel P. haar verhaal met “Picture this…” en prompt wist ik weer hoe leuk ik Sophia, Blanche, Dorothy en Rose vroeger vond. Als je ziek bent, herstel: als ìk ziek ben, is zelf iets bedenken heel moeilijk. Dan ben ik blij als een ander een goed idee heeft. Zelfs als het een confrontatie inhoudt met het feit dat die good old Golden Girls inmiddels niet meer oud maar bijna leeftijdgenoten zijn…

Ik heb echt niet gewenst om griep te krijgen en ik wil dolgraag weer gezond aan het werk, maar het zal me niet verbazen als deze dagen later toch een een goede herinnering blijken. Dat ik mezelf weer in bed zie liggen, met mijn MacBook naast me en die Golden Girls op het scherm. Hoewel… tegen die tijd zijn die dames jonger dan ik!