Lekker buitenspelen

Zondag schreef ik over de noodkreet van een collega die zich grote zorgen maakte over zijn privacy op het internet. Hij is bepaald niet de enige die er zo over denkt. Voor een andere collega was dit zelfs reden om toch maar niet aan de cursus 23# te beginnen; het idee dat haar weblog openbaar zou zijn vond zij ronduit onverteerbaar.
Alleen al tijdens het coachen is mij vaak gevraagd wat ìk daar nou van vind. Want ik blog onder mijn eigen naam met een herkenbare foto erbij, ik twitter en ik heb profielen op diverse sociale netwerken. Mijn antwoord heb ik hiermee dus eigenlijk al gegeven: ik zit er niet mee. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat ik me er niet mee bezig houd!

Zodra je je huis uitkomt en de straat opgaat, moet je opletten. Dat heb je van je ouders, en anders wel door schade en schande, geleerd. Dus kijk je goed uit bij het oversteken. Je zorgt ervoor dat niemand ziet dat je voordeursleutel onder die ene bloempot ligt. Tijdens het pinnen mompel je niet al te duidelijk je pincode en je loopt terug naar je fiets als je niet meer weet of hij wel op slot staat. Sommige mensen gaan verder; zij gooien hun lege wijnflessen alleen bij donker in de glasbak en gaan in een andere plaats winkelen als hun collega’s denken dat zij ziek in bed liggen. Allemaal heel logisch, op z’n minst begrijpelijk. En als je wordt gezien terwijl je net lekker achter een glas wijn op een terrasje hangt of met een roddelblad en een hoofd vol verf in de etalage van de kapper zit, dan ben je misschien niet blij maar je neemt dit op de koop toe. Anders zou je wel binnen blijven.

Op het internet is het niet veel anders. Ook hier moet je voorzichtig zijn. Dus gebruik je niet je geboortedatum als wachtwoord. Misschien probeer je zelfs meerdere wachtwoorden te onthouden en ligt er een verfrommeld en verwassen memobriefje onder je hoofdkussen. De surpriseparty voor je bijna-jarige man organiseer je niet open en bloot via FaceBook en je krabbelt ook niet enthousiast op Hyves dat je vanaf morgen hiep-hoi drie weken lang onder de Italiaanse zon gaat liggen. Dit alles is ook heel logisch. Vind ik tenminste. Ik neem het ook op de koop toe dat ik via Google te vinden ben. Tot dusver ben ik hier ook niet verdrietig van geworden. Integendeel, het heeft me vandaag zelfs een award opgeleverd! Daarover een andere keer meer. Nu zeg ik: pas wel op in het verkeer maar kom toch lekker buitenspelen!