Dit is Nori. Nori is een telg van de familie Norovirus. En Nori, of een van haar familieleden, kan je maar beter niet op bezoek hebben. Zij is opgevoed door haar grootvader Norm en zij doet haar stinkende best om hem trots te laten zijn. Hoe ver zij daarin gaat, weet ik nu helaas uit eigen ervaring.
Afgelopen woensdagavond stond Nori mij in een hinderlaag op te wachten. Ik was moe maar argeloos thuisgekomen, ik had een kop soep opgewarmd en de laatste hap was amper doorgeslikt of Nori stond achter mij en greep mij bij mijn nek. Ik heb nog geprobeerd om weerstand te bieden, heb snel een kop warme thee gezet maar ze was te sterk.
Nori duwde mij met mijn hoofd in de toiletpot en ik kon niet anders dan me overgeven. Daarna gaf ze me een paar flinke stoten in mijn maag, bond een knellende band om mijn hoofd en deed ze nog iets waardoor mijn lichaamstemperatuur binnen krap een uur tijd de pan uit vloog. Al was een pan, of iets anders wat met eten te maken heeft, het laatste waar ik nog aan wilde denken, want ze had me ook nog misselijk gemaakt. Van het draaimolenmetcentrifugekrachtsoort misselijk.
Nori schijnt bliksembezoekjes af te leggen. Langer dan een dag of vier blijft ze doorgaans niet. Maar als ze er is, kan je niks, helemaal niks tegen haar beginnen. Ik heb Nori zoveel mogelijk geprobeerd te negeren. Ik ben in bed gaan liggen, heb mijn ogen dichtgedaan en me vervolgens niet meer verroerd. Niet dat dit een weloverwogen strategie was - na haar komst kon ik niks meer overwegen, laat staan wèl - het was puur instinct. Instinct en overlevingsdrift.
Na anderhalve dag van bijna alleen maar slapen durfde ik het aan om uit bed te komen. Heel voorzichtig en heel wiebelig. Vandaag is het vier dagen geleden dat ze me aanviel; ik vermoed dat ze nu weg is. Misschien waren die droge crackertjes en slokjes lauwe thee te flauw voor haar. Gisteren schijnt ze niet gemerkt te hebben dat ik even naar buiten was. En dat ik daarna zowaar een boterham heb gegeten.
Ik hoop zo dat ze echt weg is, dat ze niet voor Peter terugkomt. En dat ik er snel achter kom waar ze mijn eetlust en smaak verstopt heeft.
6 opmerkingen:
Gelukkig gaat het weer een beetje beter. Ik duim voor Peter dat hij dit akelige figuurtje de baas kan en buiten de deur kan houden.
Beterschap verder!
@Berna, dankjewel! Hopelijk slaat ze jullie, en zeker je kleindochters, over.
Soms zou ik willen dat je niet zo beeldend schreef. Vóór ik je stukje las was ik nog kiplekker.
@Nel, ja van kiplekker naar hondsberoerd kan heel snel gaan. Sorry en bedankt ;-)
Ondanks het niet leuke onderwerp, wel heel leuk beschreven. Gelukkig voel je je weer wat beter!
hi, en aaah, niet leuk dus, maar inmiddels weer wat aangesterkt? hopelijk doet de verwarming en alles het weer in jullie biebje??? groetjes & sterkte weer
Een reactie posten