Boos

Het liefst plaats ik hier alleen maar leuke verhaaltjes. Over een vakantie, een boek dat ik net gelezen of geluisterd heb, over wat ik in de bieb meegemaakt heb, zoiets. En dan met een eigen foto erbij, minstens één. Maar soms wil ik iets delen wat niet zo leuk is. Iets ontroerends, iets wat mij erg dwars zit, waar ik verdrietig over ben. Of iets waar ik ontzettend boos over ben. Zoals nu. Ik ben nu namelijk heel boos. Stevig balend boos. Tot lelijk vloekens aan toe boos. BOOS! Boosboosboosboos!

De dag begon zo mooi. Met een afspraak bij de kapper. Die ene waar ze zo goed knippen en zo heerlijk masseren tijdens het wassen. Waar ze je parkeerschijf voor je verzetten en waar ze kapmantels hebben met mouwen. (Dit laatste is prettiger dan je misschien zou denken. Geloof me: kapmantels met mouwen zijn FIJN!) Na de kapper ging ik het centrum in. Even iets afgeven bij de opticien. En passant op zoek naar blauwe oorknopjes en daar ook nog in slagen. Daarna naar mijn favoriete kledingzaak, waar ik een mooie broek vond die mij zomaar paste en stond. Tot op dat moment was ik opgewekt en vrolijk en blij. Ik was opgewekt en vrolijk en blij tot op het moment van afrekenen. Want toen ontdekte ik dat mijn portemonnee niet meer in mijn tas zat...

Ik kreeg het warm en koud en ik ben op een hol de winkels afgegaan waar ik geweest was. "Heeft u gevonden.... heb ik hier laten liggen..... een roze portemonnee.....?" Het was allemaal tevergeefs en tegen beter weten in; ik stop mijn portemonnee altijd goed achter de rits van mijn tas weg, ik ben daar heel zorgvuldig in. Er was maar één conclusie: ik was heel ordinair, heel brutaal gerold! Gezakkenrold! Getassenrold! Ge!!%#&$@rold!

"Ze" hadden mijn portemonnee, mijn hardroze portemonnee met mijn rijbewijs, mijn net gepinde geld, mijn bankpasjes en die andere achthonderdenachtentachtig pasjes heel brutaal uit mijn tas gerold. Uit de tas die ik nota bene om mijn schouder met mijn arm over de ritsen heen draag. Die ik nergens, ook niet even, op de grond had gezet. En ik heb niets gemerkt. He-le-maal niets. Zonder dat ik ook maar iets gemerkt had, ben ik zomaar de hele mikmak kwijt en een hele toestand van blokkeren, opnieuw aanvragen en extra kosten rijker. Bovendien zal ik niet snel meer onbezorgd winkelen. Als ik weer pasjes en geld heb...

En daarom ben ik nu zo boos. En daarom is dit geen leuk of ontroerend of zelfs verdrietig stukje. Het enige dat klopt is dat er een eigen foto bij zit. Een boze foto.