Vage kennis

Mijn portemonnee was dus terecht en ik had weer een afspraak op het politiebureau. Deze keer voor "wijziging van aangifte" zoals dat officieel heet. Het miezerde, ik was aan de late kant en tot overmaat van ramp kwam ik op het parkeerterrein een kennis tegen. Een vage kennis, eentje die ik liever niet tegenkom. Zij weet namelijk altijd alles van iedereen en daar zitten zelden leuke dingen tussen. "Je gelooft het niet," is haar standaardreactie als ze merkt dat ik dat inderdaad niet doe, "maar het is ècht waar. En... Ik heb het ALTIJD wel van haar gedacht!" Na zo'n gesprekje heb ìk altijd de behoefte om lang onder de douche te staan.

"Zo, jou heb ik een tijd niet gezien!"

"Eh, hallo, sorry, ik moét doorlopen, ik heb haast..."

"O?"

"Ja, ik moet weer naar de politie en ik ben al laat."

"Politie??? Jij??!"

Huh? O, jee. Had ik echt "politie" gezegd? Had ik ook echt "weer" gezegd? Tegen uitgerekend haar? Voordat ik het bureau in liep, draaide ik me nog even om. Ze stond me na te kijken. Begon toen langzaam te knikken. En leek helemaal niet verbaasd te zijn. Niet meer tenminste.

Waarschijnlijk had ze het ALTIJD wel van mij gedacht.