Het was één van onze laatste zomervakantiedagen en we wilden er nog even tussenuit. Nog even, tussen de buien door, iets leuks doen, iets moois zien.
Iets niet te ver weg, vanwege die buien, maar wel iets anders dan anders. Iets anders dan een ritje langs de rijn of een wandeling door het Edese bos.
We besloten naar de Posbank te rijden. We waren er zo lang niet geweest dat we niet eens meer wisten of we er ooit wel sámen geweest waren.
Die fout, dat heel lang wegblijven van dat mooie stukje natuur op krap een half uurtje rijden van onze woonplaats, die fout zullen we niet gauw meer maken.
Het is er namelijk zó prachtig! Dat uitzicht, die bomen, die hei... Die hei die zo vol overtuiging stond te bloeien... Adembenemend mooi!
Er was niks anders te horen dan de wind, af en toe een voorbij rijdende auto of een wielrenner. En het gezoem van bijen, de bijen die van de heide snoepten.
We verbaasden ons dat er zo weinig toeristen rondliepen en we besloten om er veel vaker naar toe te rijden. In elk seizoen minstens één keer. Hoe moet dit er wel niet in de sneeuw uitzien? Kan je er dan wel komen?
We zullen het wel zien. We zullen het beslist wel vaker zien.
Zó ontzettend mooi... En zo dichtbij ook nog...
1 opmerking:
Ja het is er prachtig maar we zijn er ook niet vaak genoeg geweest.
Mooie plaatjes hoor!
Een reactie posten