Tien augustus

Hij zet elke ochtend een kop thee naast mijn bed, soms staat het er al nog voor ik wakker ben. 

Hij is de allerbeste vader die ik voor onze zonen had kunnen wensen. Echt de allerbeste.

Hij zegt nooit: “Wat is dit nu weer?” als ik een nieuw recept heb uitgeprobeerd. Integendeel, hij is een grote fan van mijn experimenten op kookgebied.

Hij dacht dat hij mij indertijd (ruim achtendertig jaar geleden) “versierd” had. En was dus heel verbaasd toen ik later een briefje van mijn vriendin uit mijn jaszak haalde waarop stond of “het” gelukt was en of zij mij bruidsmeisje mocht zijn. *grijns*

Hij is nooit chagrijnig en hij heeft veel meer geduld dan ik. (Maar ik heb meer haar.)

Hij raakt altijd zijn sleutels, bril, papieren, je kan het zo gek niet bedenken, kwijt maar weet daarentegen overal de weg. Gelukkig vind ik meestal al die dingen terug (behalve dan die weg).

Hij steunt mij, troost mij en laat me lachen. Hij maakt dat ik me mooi voel (zelfs als ik de slaap nog uit mijn ogen aan het wrijven ben en mijn oudste slaapshirt aan heb).

Hij kan uitdrukkingen onnavolgbaar verhaspelen. Om zijn "Jammer. Pindakaas!" kan ik nog de slappe lach krijgen en laatst vertelde hij bloedserieus dat hij zijn ogen ergens op had laten vallen. (Ik zág ze gewoon stuiteren!)

Hij denkt stiekem dat hij meer van mij houdt dan ik van hem. Maar hij was achtendertig jaar geleden dus al niet de slimste op dat gebied. ;)

Hij heeft niets met de Tour de France. Hij houdt wèl van lezen.

Hij houdt ervan om er samen op uit te gaan. Een hotelletje ergens, een mooie fietstocht, stukje wandelen… Dan zit hij achter zijn computer te broeden, komt vervolgens bij mij zitten en zegt: “Wat dacht je ervan als we eens….?”.  Maar vaak hoeft hij het niet eens te zeggen, dan zie ik al aan zijn ogen dat hij weer iets leuks heeft gevonden.

Hij maakt er nooit een punt van als ik vlak voor etenstijd nog een rondje wil hardlopen. “Vind je het niet erg dat we dan laat eten?” “Nee hoor, ga jij eerst maar lekker rennen.”

Hij is zo supertrots op onze oudste. En terecht!

Hij stuurt mij vlak voordat wij met vakantie gaan en als ik nog aan het werk ben altijd mailtjes met de recentste weersvoorspellingen. “Deze site geeft nog beter weer aan!”

Hij maakt op zondagmiddag altijd de heerlijkste hapjes voor bij een glaasje wijn.  Bij wijze van “verrassing”.

Hij is totaal verslingerd aan de meest lelijke sandalen die ik ooit gezien heb. En als ze kapot zijn, koopt hij precies dezelfde. Al jaren. Da’s dan wat minder, ja.

Maar ondanks die sandalen en ondanks dat hij best wel hard kan snurken weet ik voor tweehonderd procent zeker dat ik nog wel vijfendertig jaar met hem getrouwd wil blijven.

Met alle liefde.