Schrijven

Half oktober. Wij, Peter en ik, zaten naast elkaar op de bank. Onze naasten tegenover ons. We, of eigenlijk Peter, ik kon amper uit mijn woorden komen, Peter dus had net verteld over de diagnose die we een paar uur tevoren hadden gekregen. Die we zo totaal onverwacht hadden gekregen.

Darmkanker.

Uitzaaiingen.

Ongeneeslijk.

Niet te opereren.

Niet te opereren en niet te bevatten.

Peter was redelijk rustig, kon het goed uitleggen. Ik zat er totaal doorheen. 

Schrijf erover. Schrijf het van je af. Dat advies kreeg ik toen. Van iemand die mijn schrijfsels kent en die weet hoeveel steun dat mij kan bieden.

Alleen nu niet. Ik kon er niet over schrijven. Het was te veel, te erg. De tijd die schrijven zou kosten zou bovendien afgaan van de tijd die we samen nog hadden en daar wilde ik geen minuut, geen seconde van missen.

Schrijf erover. Schrijf het van je af.

Nog geen twee maanden later kreeg ik dat advies weer. In veel kortere tijd dan de oncoloog, de huisarts, dan wij hadden gehoopt, verwacht zelfs, was het afgelopen. Peter was overleden. Mijn liefste was dood en ik was totaal verslagen, wanhopig en in- en in-verdrietig.

Maar ik kon er niet over schrijven. Wat moest ik, wat kon ik schrijven? Hoe kon ik schrijven? Het was te veel, te erg.

Zevenenhalve week ben ik nu alleen. Alleen als in: zonder Peter. Ik heb gelukkig heel veel lieve mensen om mij heen die mij steunen waar zij maar kunnen. Maar ik ben wel zonder Peter. Zo vreselijk zonder hem. Op nog heel veel momenten niet te bevatten zonder hem.

Maar hoewel het nog steeds te veel en te erg is, hoewel ik mij nog steeds verslagen, wanhopig en in- en in-verdrietig voel, wil ik nu toch proberen te schrijven. 

Ik ga, ik wil ,schrijven over hoe ik overeind probeer te komen. Hoe dat het ene moment wel en het andere moment totaal niet lukt.

Schrijven. Eróver schrijven, niet van mij áf schrijven. Dat laatste zal niet lukken, ik zal nooit van dit verdriet, dit grote gemis afkomen.

Maar wel schrijven dus. In de hoop dat het inderdaad wat steun biedt. Dat ik op deze manier wat grip krijg op deze nieuwe werkelijkheid die als een totaal vreemde wereld voelt.