Het animatieteam

"Do you want to play darts?"

Als je mij badend in het angstzweet wakker wil laten worden, moet je deze zin in mijn oor fluisteren wanneer ik slaap. Het was een heerlijke vakantie daar op Kreta, maar een klein trauma heb ik toch mee naar huis genomen. Dat komt door het animatieteam van ons hotel. Door dat supergedreven animatieteam.

De leden van dat team hadden veel moeite om enthousiastelingen onder ons, hotelgasten, te vinden voor de activiteiten die zij zo zorgvuldig bedacht hadden. Helaas voor hen vonden wij het prima om lui bij het zwembad te liggen en meer dan een paar slagen in het water als het wat al te warm werd, kon er bij ons niet af. Met regelmatige tussenpozen werden wij echter via een megafoon opgeroepen om aan iets onverstaanbaars mee te doen, hierop reageerden wij dan slechts met een sloom “Huh, wat zei-ie nou?”, meestal gevolgd door een simpele doch afwijzende hoofdbeweging. Het team besloot daarop ons persoonlijk op onze ligbedden te benaderen waarna wij moesten uitleggen wat de reden van onze weigering was. Lekker willen relaxen en gebrek aan zin vonden zij hierbij geen argumenten.

Het resultaat hiervan was dat er af en toe wat nep-fanatiekelingen uiteindelijk overstag gingen en halfslachtig meededen aan iets als stretchen. Volleyballen trok, na nog wat steviger aandringen, ook een paar deelnemers en er was een keer een handjevol kinderen dat, onder indruk van die grote jongens in hun uniformachtige poloshirts, gehoorzaam in het bad sprong voor een partijtje waterpolo. Het darten, daarentegen, bleef op ferme weerstand stuiten. Om de een of andere reden bleven zelfs de zwaksten onder ons pertinent weigeren om deelname aan dit spel ook maar te overwegen. Dit tot grote, grote frustratie van het animatieteam. En geloof me, een gefrustreerd animatieteam is niet iets wat je op je vakantie wilt tegenkomen.

Toen begon er bij ons langzaam maar zeker iets ondergronds te broeden, een soort collectieve boycot zonder dat we het afgesproken hadden. Bijna elke zonnebader bleek opeens in diepe slaap als er een animatieteamlid naderde en degenen die te laat hun ogen dicht deden, vertikten het om ook maar op te staan. Maar tegenover elke afwijzende reactie van onze kant stond een steeds verbetener teamlid. “Nee dank je!” in welke taal dan ook, werd opgevat als “Haal me over, alsjeblieft, haal me over!” De houten tent met geluidsinstallatie en het programma-van-de-dag werd verplaatst van wat achteraf op het terras naar een plek pontificaal tussen de zonnende dwarsliggers, de animators begonnen in tweetallen te opereren en de lezers onder ons kregen de strenge vermaning dat het zwembadgebied geen bibliotheek was: "Hey joe peoplez wiz a book! Ziz iz not! A! Library!" De toestand werd grimmiger en grimmiger.

Eén activiteitenweigeraar heeft nog geprobeerd wat humor in de strijd te gooien. Toen hij te laat was om weg te duiken voor de vraag, de opdracht, om mee te doen met darten, had hij geantwoord met “Ehmm, eh...” en pas toen het animatieteamlid begon te kwijlen van overwinningsplezier had hij zijn antwoord afgemaakt: “Eh.... NEE!” Zijn dappere actie had misschien nog met een sisser af kunnen lopen ware het niet dat hij daarna in een onbedaarlijke lachbui was uitgebarsten. We hebben deze jongeman de rest van de vakantie niet meer teruggezien. (Hoewel het feit dat wij een paar uur later terug naar Nederland vertrokken daar hopelijk ook iets mee te maken heeft gehad.)

"Do you want to play darts?" - "Nee! Nein! No! No no no no no no........"