Als het maar goed met ze gaat

Zij praatten over hun baby’s. Wij waren toen nog zo klein en zij waren onze kersverse ouders. Zij hadden het over dingen als nachtvoedingen, tandjes krijgen en is-die-van-jou-al-zindelijk? Zij waren blij met hun kindjes maar gaven toe dat wij soms best moeilijk konden zijn. Zij volgden onze vorderingen en zagen hoe onze wereld steeds groter werd. Zij begrepen onze onmacht als wij beslist iets zèlf wilden doen en het lukte toch niet, glimlachten (achteraf) om onze woedeuitbarstingen en leerden ons brabbeltaaltje te verstaan. Zij leerden ons hoe wij onze veters moesten strikken en hoe wij moeten oversteken. Zij deelden hun ervaringen en gaven elkaar tips door. Zij vonden elkaar moeiteloos bij het consultatiebureau, in de speeltuintjes en wandelend achter de kinderwagen.

Hun kinderen... zij droomden over onze toekomst en hoopten: als het maar goed met ze gaat.

We praten over onze ouders, over onze alleen achtergebleven moeder of vader. Zij zijn inmiddels behoorlijk op leeftijd of ronduit oud en wij zijn bezorgde kinderen. We hebben het over hun kwalen en kwaaltjes, over uitslagen en verandert-die-van-jou-ook-zo? We zijn blij dat ze er nog zijn maar moeten toegeven dat het steeds moeilijker voor hen, voor ons wordt. We zien dat ze steeds minder dingen zelf kunnen doen en dat de wereld te groot voor ze wordt. Wij begrijpen hun frustraties, proberen hun woedeuitbarstingen niet persoonlijk op te vatten en luisteren naar de zinnen die zij steeds minder vaak (kunnen) afmaken. We nemen hun administratie over en koken extra ovenschoteltjes. We delen onze ervaringen en geven elkaar tips door. We vinden elkaar steeds moeitelozer in de wachtkamer van de huisarts, in het verzorgingstehuis en wandelend naast de rollator.

Onze ouders... wij denken aan hun toestand en hopen: als het maar goed met ze gaat.