Op deze foto staan meer dingen niet dan wel. (Dat begint lekker, hè?) Hier staan helaas niet de proevende mensen, de gezellige praatjes en de heerlijke geuren op. De redenen zijn van privacy-respecterende respectievelijk technische aard. Dit is de kraam van oud-collega Minhee Kim. Zij is voor zichzelf begonnen en staat sinds kort op de zaterdagmarkt alhier. Wij haalden er onze avondmaaltijd en hebben ervan gesmuld! Een extra leuke bijkomstigheid was dat we ons zo (nog) wat meer met Zuid-Korea verbonden voelden.
Om het gebrek aan geuren goed te maken, hierbij haar menukaart. Ik ben een fan van bulgogi en helemaal van sikumchi!
De zondag begon weer vroeg. En, hoewel niet zo koud als verwacht, ook behoorlijk fris. Als twee dieseltjes renden zwager Frans en ik ruim tien kilometer door bos en over hei. We kwamen vervaarlijke runderen tegen, weinig andere vroege vogels en heel veel mist. Ik steek niet graag veren in mijn eigen achterste maar ik vind mijzelf èn Frans èn chaufferende en ondertussen stevig wandelende Peter echte bikkels. Op zondagochtend vroeg opstaan in de zomer is één ding, op zondagochtend vroeg opstaan in de winter is doorbijten.
Van de bieb nam ik een vogelboek mee. In onze tuin hebben we wat vetbollen, pindaslingers en zo’n vogelzaadvoederding hangen. Ik vind het zo leuk aan mijn eettafel te zitten en te kijken naar al die vogels die erop afkomen. Mijn moeder genoot er ook altijd zo van. Zij strooide broodkruimels en rijst op haar terrasje en vanaf haar stoel bij het raam gaf ze dan commentaar op alles wat ze zag. “Hee, hee, wel delen, hoor!” - “O, jij brutaaltje!” - “Ga weg! GA WEG!!” Dat laatste was tegen de buurtkat. Als die zich in haar tuin waagde vergat mam al haar pijntjes en de kou; ze vloog op uit haar stoel, pakte het bakje water dat in de vensterbank klaarstond, gooide de tuindeur op en smeet het water richting de kat. “Zo! Wegwezen jij! Weg, ja!!”
Omdat ik net als zij al die verschillende vogelsoorten niet uit elkaar kan houden, heb ik nou dit boek geleend. Maar ik geloof dat ik het toch leuker vind om ze net als zij “die met dat oranje snaveltje”, “de ene kleine”, “die branie” en “die beetje grote” te noemen. Gelukkig komt er in mijn tuin geen kat..
Het weekend sloten wij af met een film. Na een stevige kom home made erwtensoep fietsten wij in zo’n vijf minuutjes naar de bios. Dat vind ik nog steeds één van de (vele) voordelen van onze wijk: dat daar de fijnste bioscoop van Nederland staat. We zagen The Hunger Games: Mockingjay, part I. Hoe spannend de film ook was, de gedachte dat Philip Seymour Hoffman hierin zijn laatste rol speelde schoot regelmatig door mijn hoofd. Nu moeten we een jaar wachten op deel II.
En een week totdat het weer weekend is.
Fijne (werk-)week allemaal!
1 opmerking:
Klinkt als een prima weekend zou ik zeggen!
Een reactie posten