Ik kan natuurlijk wel beschrijven hoe ik me gisteren voelde. Gisteren toen ik 's ochtends mijn bed niet uit kon, niet uit wilde, komen. Toen ik het liefst weer onder mijn dekbed wilde kruipen, even weg van die buitenwereld die de laatste dagen niet erg aardig was. Toen een moeilijke week precies één dag te lang duurde omdat ik zó aan weekend toe was.
Ik kan natuurlijk wel beschrijven hoe ik me voelde, toen ik me toch naar het filiaal gesleept had en daar een kapotte cv-ketel aantrof, een telefoon die het niet deed, een verbroken internetverbinding en (dus) ook een niet-werkend bibliotheeksysteem. En dat terwijl ik hoopte dat werken, ongecompliceerd werken, me door de dag heen zou helpen.
Maar toen vond ik dit plaatje op internet en dit plaatje laat precies zien hoe ik me voelde: verwilderd, verdwaasd en behoorlijk aangeslagen. (Ik hoop dat ik niet zo hysterisch uit mijn ogen heb gekeken maar ik vrees het ergste.)
Fijn, dat er zulke plaatjes op internet te vinden zijn. Fijn, dat ik het nu niet hoef te beschrijven en dat ik bovendien niet hoef te bekennen dat ik gisteren heel lelijke woorden geroepen heb. Want het is nu wel duidelijk, hè, hoe ik me gisteren voelde?
2 opmerkingen:
Lieve Syl, het is zeker duidelijk. Ik wens je heel veel sterkte en hou je in gedachten even stevig vast om je te troosten, ook al weet ik dat dat maar weinig helpt.
Dikke knuffel, Berna
@Berna, heel lief van je en de gedachte aan je troostende knuffel doet erg goed. Het is nu eindelijk weekend en het lukt zowaar om weer bij te tanken. Fijne zondag voor jou en je DH!
Een reactie posten