Een oorwurm

Me and mr., mr. Jones, mr. Jones, mr. Jones!

Sorry, ik heb weer eens een oorwurm in mijn hoofd. Een superirritante oorwurm en ik kom er maar niet vanaf. Even denk ik dat-ie weg is, eindelijk weg en dan opeens, op de raarste, ongelegenste momenten duikt-ie weer op.

We got a tea going on. Mr., mr. Jones. Mr. Joooooones, mr. Jones....

En ik kan er niks, helemaal niks aan doen. Ik weet niet eens hoe ik eraan kom. Aan uitgerekend deze oorwurm.

We both know that it’s wrong, mr. Jones, mr. Jones....

Eh, wacht even. Jullie weten toch wel wat een oorwurm is, hè? Ik heb het dus over een liedje dat zich zomaar in je hoofd kan nestelen en waar je maar niet vanaf komt. Soms, meestal, een liedje dat je niet eens leuk vindt en waarvan je de tekst niet goed weet, zodat je maar wat verzint. Zoiets noemt men namelijk een oorwurm.

Me-e-e-e, me and mr., mr. Jones, mr. Jones, mr. Jones, we got a tea going on....

Ja, dat je dus niet denkt dat er echt een béést in mijn hoofd zit! Ieuw, de gedachte alleen al, zo’n eng kriebelig béést! In mijn oor! Mijn hoofd! O, bah, bah, bah!

Mr. Jones, mr. Jones, mr. Joooooones....

Daarmee vergeleken is een liedje, zelfs dit liedje, zo erg nog niet. Al wil ik er wel graag vanaf. Nogmaals, ik heb geen idee hoe ik aan uitgerekend dit nummer kom, dit liedje waarvan ik bovendien de juiste woorden niet weet. Echt. Geen. Enkel. Idee. Ik had niet eens muziek opstaan. Ik zat gewoon lekker een kop thee te drinken. In alle rust.

Een lekkere kop thee.

Me and mr., mr. Jones! We got a tea going on, going on, going on. So wrong....