Een stukje zon in het Vechtdal

Dagen van tevoren de meest sombere weersverwachtingen en dan toch heerlijk in het zonnetje fietsen. Logeren op een wijngaard. Bij aankomst ontvangen worden met een glaasje net gebottelde rosé. Hoe schoon kan het leven zijn? En hoe veranderlijk het weer in Nederland!

De dag voor ons vertrek had ik een stapeltje kleren klaargelegd. Niet een luchtige jurk, geen rokje of korte broek maar lange broeken. Drie stuks, voor elke dag één omdat het elke dag zou regenen. Mijn optimisme moest van ver komen. Terwijl ik die middag aan het werk was, mailde Peter mij de ene weersite na de ander: "Volgens deze regent het alleen 's avonds..." en "Hierop staan geen regenbuien meer bij woensdag!" en hij ondertekende met "de eeuwige optimist". We pakten voor de zekerheid toch elk een boek in.

En toen veranderde dat weer dus. In ons voordeel gelukkig. We kwamen in een heerlijk zonnetje bij ons logeeradres aan en zijn meteen op de fiets gestapt. We fietsten door weilanden, door het bos, langs de Vecht en, man, wat is het daar mooi! Mooi en stil.

Een enkele fietser,

een paar beesten,

de meest fraaie uitzichten,

en, o, die wolken! Kijk die wolken toch eens!

Ik ben dol op mooie wolkenluchten! Ik ben ook dol op inzoomen:

En op het Vechtdal in Overijssel. Trouwens, ik niet alleen. Peter ook. (En nog een paar mensen.)

Je hoeft niet ver te reizen om fraaie natuurgebieden tegen te komen. Om te genieten, te ontspannen en los te komen van de waan van de dag. Soms hoef je er maar een uurtje voor te rijden. En te boffen met het weer.