Je zal maar zo'n beroep hebben. Dat je elk moment een telefoontje kan krijgen met een adres en een tijdstip en dat je dan meteen, hop, onderweg moet. Mij lijkt het helemaal niks. Ik houd niet van wachten en dan meteen in actie komen. Van dat stilstaan en vervolgens meteen hollen. Zeker niet beroepshalve. Maar soms kom ik er niet onderuit.
Het was vantevoren afgesproken: maandagochtend moest er een spoedoverleg zijn en ik zou die dag zo vroeg mogelijk te horen krijgen waar en hoe laat het zou plaatsvinden. Dus zat ik die ochtend kant en klaar bij de telefoon. Te niksen, een beetje te internetten, een dom spelletje te spelen. Net op het moment dat ik dacht "ik kan misschien wel wat strijken" (echt waar), ging de telefoon en een mannenstem vroeg of ik binnen een kwartier op een bepaalde plek kon zijn.
Ik zei: "Ja, ik ben al onderweg", pakte mijn tas, schoot in schoenen, jas en auto, rende terug voor bijna-vergeten papieren, daarna weer om de voordeur op slot te draaien en prees me ondertussen gelukkig dat ik dit niet elke dag zo haastje-rep hoefde te doen. Nee echt, alleen al om deze reden zou ik nooit brandweervrouw, verloskundige, pizzabezorger of, nou ja, vul zelf maar in, willen zijn!
4 opmerkingen:
Glimlach! Ik begrijp nu waarom je het secretaressevak gedag hebt gezegd ;)
@Berna, ja, dat is ook gebeld worden en dan meteen rennen, hè. Al scheelt het wel dat een secretaresse (doorgaans) geen bedrijfskleding aan hoeft ;-)
haha, eh, dus je had je wel aangekleed?? groetjz & trusten oh nee eerst nog een goed glas wijn, proost! op de verbouwing dan maar!! doeidoei pee
@Pee, "kant en klaar" betekent in mijn geval vaak nog zonder schoenen maar wel met kleren aan ;-)
Een reactie posten