Mijn werk saai?

We zaten naast elkaar op de bank en kenden de jarige goed, maar elkaar niet zo. "Wat doe jij voor werk?" vroeg ze. En na mijn antwoord: "Wat leuk, een bibliotheek. Ik houd ook van lezen, maar is het niet saai zo achter de balie?" Saai? Ik verslikte me bijna in mijn wijn. En ondertussen flitsten er een paar willekeurige baliegesprekjes door mijn hoofd:

"Ik moet voor mijn vader een bruin boek met een vlag erop meenemen en de titel is iets met vrijheid." (meisje, 10 jaar, zoeken-zoeken-zoeken en vinden!)

"Is mijn abonnement niet betaald? Mevrouw! Wilt u mij dan brieven sturen die ik kan lezen? Nee, ik hoor u niet, ik kan niet meer goed horen." (vrouw, 75 jaar, toen ze nog wel goed kon horen, luisterde ze ook al niet; van Oost-Indisch doof naar Oost-Indisch blind?)

"Wat heeft u een mooie ketting om!" (lief complimentje van schattig 4-jarig meisje; ik voelde me alleen wat ongemakkelijk toen haar vader wel erg lang naar mijn borst bleef staren)

"Kind, heb je nog een gezellig boek voor ons? Er mag gerust iemand in doodgaan, hoor." (twee vriendinnen van ruim in de 80, het maakte het zoeken een stuk gemakkelijker)

"Heeft u een boek over seksuele voorlichting voor 6-jarigen? Liefst met duidelijke plaatjes; je kan per slot van rekening niet alles zelf laten zien, toch?" (je had de oma moeten zien die dit voor haar kleinkind vroeg, dan had je gesnapt waarom ik rillend naar mijn balie terug liep)

"Die luisterboeken zijn echt ideaal. Mijn ogen willen de laatste tijd niet meer zo goed en ik kan het niet uitstaan!" (bijna stampvoetende 94-jarige)

"Heeft u een wetboek of zoiets waarin staat dat mijn buren hun schutting niet in mijn tuin mogen neerzetten?" (op het filiaal heb ik geen wetboeken, maar gelukkig wel tijd om naar haar verhaal te luisteren; het had haar goed gedaan, zei ze achteraf)

"Ik heb deze keer geen boeken nodig, hoor, maar ik wilde gewoon weer eens langskomen. Het was een zware winter, ik ben zo ziek geweest dat mijn huisarts zei dat hij niks meer voor mij kon doen. Gelukkig gaat het nu wel weer en dat wilde ik even melden." (86-jarige weduwnaar met versleten longen, kwam buiten adem met zijn rollator binnenlopen; wij hadden hem al gemist en vreesden het ergste)

"Kijk, je eigen biebpas, nu besta je echt!" (moeder tegen haar jongste van krap 1 jaar; ik lees dus ik besta?)

Het was een gezellig drukke verjaardag. Opmerkingen vlogen over en weer door de kleine woonkamer heen. Er werd veel en hard gelachen. Een uitgebreid antwoord leek me niet echt op z’n plaats, dus gaf ik de korte versie:

"Saai? Nee, hoor! Integendeel!"